مردم کشته شدند، اما زیارت اربعین را ترک نکردند
در زمان "متوکل عباسی" هر شخصی که می‌خواست به زیارت امام حسین(ع) برود باید یک دست خود را در این راه می‌داد. اما بدانید که مجازات زیارت اربعین در زمان صدام "اعدام" بود.
به گزارش ـ مدافعان حرم ـ در راه‌های منتهی به کربلا، صدها چادر و حسینیه وجود دارد که هیئت‌های مختلف از شهرهای گوناگون عراق در آنها از زائران حضرت سیدالشهداء(ع) پذیرایی می کنند.
یکی از این اماکن، "حسینیه فاطمة الزهراء(س)" در مقابل عمود 1141 جاده نجف به کربلا است.
آنچه در پی می‌آید حاصل سخنان «سید مهدی البطاط» از مدیران این حسینیه است که در گفتگو با خبرنگار ابنا مطرح کرد:
* زیارت اربعین، با وجود خطرات بزرگ
مردم عراق در طول تاریخ، زیارت اربعین را ترک نکردند؛ حتی در زمانی که انجام این کار مساوی با آزار و اذیت، قطع عضو یا اعدام بود.
* شلیک به زائران
شنیده‌اید که در زمان "متوکل عباسی" هر شخصی که می‌خواست به زیارت امام حسین(ع) برود باید یک دست خود را در این راه می‌داد. اما بدانید که مجازات زیارت اربعین در زمان صدام "اعدام" بود.
مامورین مسلح رژیم بعث، در ایام اربعین روی بلندی‌ها می‌ایستادند و زائرانی که به سمت کربلا می‌رفتند را هدف قرار می‌دادند.
اما مردم از راه‌هایی که از باغ‌ها و نخلستان‌ها عبور می‌کرد، خود را به کربلا می رساندند.
* داستانی واقعی از انتقام الهی
مردم عراق در آن سالهای خفقان و تاریکی، به پذیرایی از زائران نیز اهتمام فراوانی داشتند. با وجود ممنوعیت این کار، آنها با لطایف الحیل این اقدام را انجام می‌دادند.
یکی از این روش‌ها، فرستادن بچه‌های کوچک به دنبال زوار بود. در این زمینه حادثه عجیبی رخ داد که بسیار عبرت آموز است:
در سالهای حاکمیت صدام، اهالی یکی از مناطق بچه‌هایی را برای پیدا کردن زائران و آوردن آنها جهت پذیرایی فرستاده بودند. وقتی آنها همراه زائران به منزل می‌آمدند، خودروی بعثی‌ها سر رسید و فرمانده گروه، پیاده شد و بچه را بازخواست کرد و گفت: اینها زائر هستند؟ وی انکار کرد؛ اما آن فرمانده یک سیلی به صورت آن نوجوان نواخت. وقتی او خواست دوباره سوار ماشین شود اسلحه‌اش گیر کرد و چکانده شد و گلوله از زیر چانه، وی را مورد اصابت قرار داد و کُشت. بقیه نظامیان با دیدن این صحنه ترسیدند و زائران و بچه‌ها را رها کردند.
* زیارت زیر تازیانه
در همین جمع ما، شخصی وجود دارد که تعریف می‌کند وقتی به حرم می‌رسیدیم و برای زیارت داخل می‌شدیم، در کنار ضریح مأمورانی ایستاده بودند و با شلنگ به سر و صورت زوار می‌زدند.
مردم این شرایط را تحمل کردند و این تازیانه‌ها را خوردند ولی زیارت اربعین را ترک نگفتند.
* تأسیس مواکب در ده سال اخیر
پس از سقوط رژیم بعث، پذیرایی از زائران حسینی، علنی شد و بسیار عمومیت یافت.
مواکب پذیرایی از زوار ــ مانند همین مواکبی که در راه نجف به کربلا می‌بینید ــ از ده سال گذشته تاکنون ایجاد شده‌اند.
* حسینیه اهالی ابوغَریب
حسینیه فاطمة الزهراء(ع) به همین منظور از سوی اهالی منطقه "ابوغَریب" بصره در این جاده ایجاد شده است.
کار احداث این ساختمان چند سال پیش به همت مردم ابوغَریب آغاز شد و اکنون آمادگی پذیرایی از زوار را دارد. ضمن اینکه به فکر توسعه آن نیز هستیم و طبقه دوم را برای آن مد نظر داریم.
* همه هزینه‌ها از سوی مردم
علاوه بر هزینه خرید زمین و احداث حسینیه، تمام هزینه‌های پذیرایی اربعین از زوار در این مکان نیز بر عهده خود مردم ابوغَریب است و دولت یا نهاد دیگر در آن مشارکتی ندارد.
این حسینیه از حدود ده روز قبل از اربعین کار خود را آغاز می‌کند و تا یک روز بعد از آن به ارائه خدمات خود ادامه می‌دهد. مجموع مخارج این ایام، حدود سی میلیون تومان است که تماما از سوی مردم تقبل می گردد.
* ادامه خدمت، با وجود وضع حمل
خادمان این هیئت نیز از اهالی ابوغَریب هستند که دو هفته کار و زندگی خود را رها می‌کنند و برای خدمت کردن به زائران حسینی به اینجا می‌آیند.
جالب است بدانید که در همین ایام، خانم یکی از این خادمان که حامله بود فرزند خود را به دنیا آورد؛ ولی نه او و نه همسرش حاضر نشدند که به بصره برگردند بلکه در اینجا مانده اند و به خدمت رسانی ادامه می‌دهند.
